Hüzün sırnaşık bir sarmaşık gibi
Yüzümün ırıklannda akşamüstleri
Gece kimsesiz bir ölüdür yolumun üstünde
Durur bir gece bekçisinin korkak gözleriyle
Bir çakırdikendir bu gülüşüm boynumda taşırım
İnadımdır benim böylesi yakışır genç ölüye
Boyumdan büyük düşler kurarak yaşadım hep
Bu karanlık cangılda bileklerime dolayıp ateşi
Sen büyük ikindi sonralarına hazırla kendini
Çünkü nisandır abartılmış bir yaradır umut
Beklenmedik buluşmalara hazırla kendini sen
Ki bir gül açıyor arka bahçesinde karanlığın
Ölümse sıcak öpüşler bırakmaktır
Bir türlü ısınmayan denize
Hep bir sövgü gibi yaşadım ben, bilirsin
Ki yıldırımlar karanlığa atılan imzalardır
|
Muammer Karadaş
This entry was posted on 15 Eki 2009 at 19:14 and is filed under ŞİİR/AŞKTA SAKINMAK OLMAZ. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
Yorum bırakın